Bello Gallico 2023

16 december 2023 -

Twee jaar geleden stond ik al eens aan de start van de Bello Gallico samen met vriend Robrecht Paesen. Na een PR op de marathon voor Bobby en een virtuele top 10 plaats kwam jammer genoeg de chasse patat. 123 km ver in de wedstrijd moest ik in de auto stappen met een kuitblessure en koorts. Volledig op. Bobby liep op karakter de wedstrijd uit. 

Begin november, twee jaar later, overviel het wrang DNF-gevoel van de Bello mij. 's Avonds toevallig nog wat foto's van the Great Escape bekeken en iets later was de inschrijving voor Bello Gallico '23 een feit.  

Ik had die dag bewust geen uren slaap opgegeven voor een grondig ontbijt. Om 3 uur de wekker gezet en wat boterhammen met confituur gegeten om vervolgens een lift te krijgen van mijn papa richting Zoete Waters. De volle maag nodigde, gelukkig, niet uit voor een snelle start. Een audiobook in de oren en rustig kilometers malen tot ik Sanne de eerste keer zou tegenkomen rond een uur of half 9. Mijn vader moet daar trouwens het wereldrecord 'rustig ontbijten' gebroken hebben want tegen half 9 had ik hem al een keer of 5 gezien langs de kant. 

De eerste 40 km gingen enorm traag maar eenmaal de zon opkwam ging het een pak vlotter. Nog wat zwemmen (mag je bijna letterlijk nemen) aan de vijvers van Pécrot en iets na de middag kwam ik binnen aan de Zoete Waters voor mijn eerste lus van 80 km. Tot mijn verbazing toch al verrassend veel gekreun en hier en daar zelfs wat krampen en 'spauwkes'. Dit zorgde voor wat extra moraal en een snelle wissel want ik voelde mij toen nog verbazingwekkend fris.

De volgende 25 kilometer waren heerlijk. Heel even geen pijn meer, de runners high die inkickt en vooral heel veel goesting in het laatste gedeelte. Dit was een gevoel dat ik tijdens mijn eerste Bello nooit heb mogen ervaren. Op het moment hierboven vastgelegd, kilometer 100 in de wedstrijd, was ik er vrij zeker van dat het mij wel zou lukken. Al was ik ook realistisch genoeg om te weten dat het zwaarste gedeelte nog moest komen. Dat het nog zo zwaar zou worden dat dan ook weer niet. Gelukkig maar... Ik wou zoveel mogelijk kilometers op de teller hebben staan voor de avond viel. Dit vind ik toch een groot verschil met een wedstrijd in de zomer of het najaar. Je loopt eigenlijk heel veel in het donker. Iets waar ik geen fan van ben. Na een leuke babbel met Seppe Odeyn & Rickske, die ik toevallig tegenkwam op het parcours :), kon ik op km 118 beginnen aan mijn laatste marathon in het donker.

Na de zware sectie in Pécrot begon het wel steeds moeilijker te gaan. Van rationalisatie was jammer genoeg ook geen sprake meer. Ik had geen tijd genomen voor een eetpauze en vooral de schoenenwissel die ik oversloeg, zou ik mij na de Bello nog wel beklagen.

Op km 145 begon het licht uit te gaan. Ik dacht eventjes dat ik aan het hallucineren was toen ik een collega tegenkwam in de Bierbeekse velden maar dit bleek dan toch gewoon de realiteit, waarvoor dank Janne ;) . Daarna ook enorm veel vrienden en familie die me opwachtten in Bierbeek. Na zoveel kilometer toch altijd extra emotioneel. Ik vind het ongelooflijk hoeveel mensen meeleven op die momenten. Doet mij elke keer weer enorm veel deugd. Ik mocht daar trouwens de latere winnaar, Pieter De Wortelaer, feliciteren met zijn overwinning. Ongelooflijk knap dat die daar gewoon nog even kwam supporteren voor iedereen.

Na de bevoorrading in de Borre ging het licht helemaal uit. Mijn heupbuigers waren er plots vandoor en het was shufflen naar de aankomst. Mijn schuffles komen op trouwfeesten wel beter tot hun recht ;).

Na een enorme lange 15km van meer dan 3 uur kwam ik iets na middernacht eindelijk aan voor mijn eerste Bello Gallico. Stiekem wou ik onder de 20 uur duiken en dus zal ik toch nog maar eens een poging moeten doen in de toekomst :).

Enorme dank aan mijn vrouw, mijn vader, mijn schoonzus Sofie en mijn schoonvader voor de steun en aanmoedigingen. Ik kon me geen betere crew wensen ;). Bedankt aan alle vrienden voor de steun langs het parcours en de mentale aanmoedigingen via berichtjes.

What's next? Momenteel heb ik geen ultra's op de planning staan. Practice what you preach: Variatie is king!

De komende maanden wil ik terug wat explosiever werken en iets meer kracht en snelheid toevoegen.

Ik zou wel eens graag deelnemen aan een hyrox event. Dit is een combinatie van 8 km lopen en 8 functionele krachtsoefeningen. Qua variatie kan dit wel tellen denk ik. Daarna zou ik wel graag op zoek gaan naar mijn eerste berg ultra. Aanraders zijn steeds welkom!